The Texas Chainsaw Massacre Review

Η ταινία The Texas Chainsaw Massacre, “Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι” στην χώρα μας είναι μια ταινία του 1974 που έθεσε τα πρότυπα στο είδος του τρόμου. Σε σκηνοθεσία του σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενου Tobe Hooper, ο οποίος μέχρι τότε είχε γυρίσει μόνο μια άλλη πολύ χαμηλού προϋπολογισμού ταινία, το Eggshells, αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας κανίβαλων κατά συρροή δολοφόνων, των Sawyers, οι οποίοι σκοτώνουν μια ομάδα αφελών αγοριών με μια κινηματογραφική αντικειμενοποίηση του τρόμου και την οραματική κτηνωδία της. Περιττό να πούμε ότι σημείωσε τεράστια επιτυχία, παρόλο που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις που οδήγησαν σε αρκετές απαγορεύσεις, φυσικά λόγω του περιεχομένου της που θεωρήθηκε πολύ βίαιο.

Παρ’ όλα αυτά η ταινία έγινε καλτ και έδωσε το έναυσμα δίνοντας ζωή σε μια σειρά ταινιών, που είναι ενεργή μέχρι σήμερα, και κάνοντας εμβληματικό τον χαρακτήρα του Leatherface ο οποίος όπως υποδηλώνει και το όνομα φορούσε πάντα μια δερμάτινη μάσκα και του άρεσε να τεμαχίζει τα θύματά του χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό πριόνι. Δεν είναι τυχαίο ότι το Dead by Daylight, το πιο διάσημο ασύμμετρο βιντεοπαιχνίδι τρόμου που κυκλοφορεί στην αγορά, αναφέρετε στο The Texas Chainsaw Massacre με διάφορους τρόπους, όπως γάντζους για να κρεμάσετε επιζώντες και έναν κυνηγό, που ονομάζεται Cannibal και ο οποίος, μαντέψτε, έχει το πρόσωπό του καλυμμένο από μια δερμάτινη μάσκα και σκοτώνει χρησιμοποιώντας ηλεκτρικό πριόνι. Η επιτυχία του τίτλου της Behavior Interactive πρέπει να ώθησε τον εκδότη Gun Interactive και το στούντιο ανάπτυξης Sumo Digital να εργαστούν πάνω σε ένα επίσημο παιχνίδι της ταινίας του Hooper, το οποίο εννοιολογικά ταιριάζει απόλυτα στο είδος του ασύμμετρου τρόμου.

Ο τρόμος βρισκεται παντου!

Παρά το γεγονός ότι είναι ένα online παιχνίδι, το The Texas Chainsaw Massacre είναι τρομακτικό. Λαμβάνοντας υπόψη το είδος, δεν είναι τόσο ασήμαντη δήλωση όσο φαίνεται. Για κάποιο χρονικό διάστημα, στην πραγματικότητα, το Dead by Daylight έχει εγκαταλείψει την αντιμετώπιση αυτής της πτυχής, με την αναδιαμόρφωση κάποιων μηχανισμών, το οποίο λάμβανε patch μετά από patch όπου μείωσε σημαντικά την ένταση υπέρ αυτού που μπορούμε να ορίσουμε ως φολκλόρ τρόμου. Εδώ οι σχεδιαστές της Sumo Digital αντίθετα φαίνεται να έχουν δουλέψει με μεγάλη προσοχή στο πώς να προκαλέσουν ένταση στους πέντε παίκτες που παίζουν το ρόλο των θυμάτων αυτών που πρέπει να προσπαθήσουν να ξεφύγουν από το σπίτι του Saywer όπου πήγαν να ψάξουν για ένα κορίτσι. Έτσι, όταν βρίσκεστε μόνοι σας στο σπίτι ξεκλειδώνοντας πόρτες και προσπαθώντας να μην σας εντοπίσουν οι τρεις δολοφόνοι της οικογένειας, η ένταση είναι πραγματικά αισθητή. Επειδή σε πολλές περιπτώσεις ένας πυροβολισμός είναι αρκετός για να μας σκοτώσει και η φυγή δεν αποτελεί βιώσιμη λύση λαμβάνοντας υπόψη την ανισορροπία των δυνάμεων. Εν ολίγοις καθώς προσπαθείτε απεγνωσμένα να φτάσετε στην έξοδο, μόνο και μόνο για να μην σας πριονίσουν στη μέση είναι ό,τι πιο κινηματογραφικό έχει προσφέρει μέχρι στιγμής το είδος και καταφέρνει με κάποιο τρόπο να είναι μια πραγματικά τρομαχτική εμπειρία. Ως εκ τούτου, δόθηκε έμφαση στα stealth στοιχεία με τους επιζώντες να πρέπει να προσπαθούν να μην κάνουν θόρυβο και να παραμένουν στις σκιές, αποφεύγοντας πάση θυσία τις απευθείας συγκρούσεις, οι οποίες οδηγούν σε ένα οδυνηρό τέλος.

Τρέξε να σωθείς!!

Όπως προαναφέρθηκε, το The Texas Chainsaw Massacre προσπαθεί πολύ σκληρά να αλλάξει τη συνταγή του Dead by Daylight και να παρουσιαστεί ως ένας τίτλος με τη δική του προσωπικότητα. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν τρεις δολοφόνοι στο πεδίο και όχι μόνο ένας (που επιλέγεται από μια λίστα πέντε: Leather Face, the Cook, the Hitchhiker, Johnny και Sissy, ο τελευταίος από τη νέα είσοδο της οικογένειας), για συνολικά οκτώ παίκτες σε αγώνα. Στην πραγματικότητα υπάρχει και ένας τέταρτος δολοφόνος, ο παππούς, ο οποίος, ωστόσο, έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία. Είναι ουσιαστικά ακίνητος και θέλει το αίμα των θυμάτων. Αυτός παράγει έναν δυνατό ήχο που αποκαλύπτει τη θέση των επιζώντων των δολοφόνων, αναγκάζοντας τους πρώτους να παραμείνουν απόλυτα ακίνητοι για να μην αναγνωριστούν. Βέβαια, η ακινησία για πολύ ώρα μπορεί να αποδειχθεί εξίσου θανατηφόρα, λαμβάνοντας υπόψη τον επικείμενο κίνδυνο. Πρέπει να προσαρμοζόμαστε στην κατάσταση και να επιλέγουμε το μικρότερο κακό (αντίπαλο) όπου με αυτόν τον τρόπο η ένταση διατηρείται πάντα στα ύψη και αποτρέπονται οι υπερβολικά στατικές τακτικές. Πρέπει να είναι κανείς σιωπηλός, αλλά πρέπει επίσης να παραμένει σε κίνηση.

Ο κύριος στόχος των θυμάτων, που παρεμπιπτόντως είναι η Ana Flores, η Connie Taylor, η Julie Crawford, ο Leland McKinney και ο Sonny Williams. Για να σωθούν όμως πρέπει να παλέψουν για παράδειγμα, βρίσκοντας μια εφεδρική ασφάλεια για μια ηλεκτρική πόρτα, ή να βρούμε ένα lock pick για να ανοίξουμε μια κλειδωμένη πόρτα και διάφορες άλλες παρόμοιες ενέργειες.

Υπάρχουν πολλές διαδρομές διαφυγής και η εξερεύνηση προσφέρει επίσης περισσότερες δυνατότητες επιβίωσης αφού, για παράδειγμα, μπορείτε να βρείτε φτυάρια με τα οποία μπορείτε να ακινητοποιήσετε προσωρινά τους δολοφόνους ή να ανακαλύψετε κρυφά περάσματα που σας επιτρέπουν να ξεφύγετε χωρίς να σας δουν.

Σε γενικές γραμμές, όταν παίζετε το θύμα το The Texas Chainsaw Massacre ευνοεί την ατομική δράση και τη συνεργασία μεταξύ των παικτών. Πράγματι ίσως η καλύτερη μορφή συνεργασίας είναι να μην συνεργάζεστε καθόλου ( αρκετά περίεργο ε; ). Όπως αναφέρθηκε, οι παίκτες δεν μπορούν να σταματήσουν τους δολοφόνους, παρά μόνο να τους επιβραδύνουν. Το να είστε όλοι μαζί σαν ομάδα σημαίνει ότι γίνεστε εύκολος στόχος επειδή είναι πιο δύσκολο να κρυφτείτε και εν μέρει επειδή οι δολοφόνοι τείνουν να συγκλίνουν σε όποιον ανακαλύψουν. Το να κρατάτε αποστάσεις από τους άλλους σημαίνει ότι διασκορπίζετε τους δολοφόνους και έτσι θα έχετε περισσότερο χώρο για ελιγμούς σε περίπτωση που δεν σας ανακαλύψουν αμέσως. Επομένως, ο παίκτης μπορεί να επικεντρωθεί στις δικές του στρατηγικές, χωρίς να ανησυχεί πολύ για την τήρηση της ομαδικής τακτικής ή των εντολών κάποιου παίκτη που έχει ιδιαίτερη διάθεση να τις δώσει.

Τρέξε να γλυτώσεις!

Όπως έχει ήδη αναφερθεί και οι πέντε δολοφόνοι είναι playable. Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν όλοι πανομοιότυποι μεταξύ τους με λίγες μόνο μικρές διαφορές που δικαιολογούσαν την ύπαρξή τους. Ωστόσο καθώς παίζαμε, ανακαλύψαμε ότι αυτό δεν ισχύει. Η Sumo Digital έχει φροντίσει να δημιουργήσει μια καλή χαρακτηρισμένη ομάδα killers όπου όχι μόνο κάθε μέλος έχει μοναδικές ικανότητες αλλά και όπου σε ελκύουν για συνεργασία (σε αντίθεση με τα θύματα/επιζώντες). Να πούμε ότι η Sissy είναι μικροσκοπική οπου της επιτρέπει να κυνηγάει τους παίκτες σε αυτοσχέδια περάσματα, ενώ συνεχίζει να κουνάει το θανατηφόρο μαχαίρι της. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει το δηλητήριό της απευθείας σε παίκτες ή σε θεραπευτικά φιαλίδια κάνοντας ιδιαίτερα δύσκολο να τα χρησιμοποιήσουν. O Hitchhiker, από την άλλη πλευρά, μπορεί να τοποθετεί παγίδες για να δυσκολεύει την πρόσβαση σε ορισμένες στρατηγικές θέσεις. Η απενεργοποίηση των παγίδων, το άνοιγμα κλειδαριών και η εκτέλεση παρόμοιων ενεργειών απαιτεί χρόνο από τους Survivors, ενώ οι Killers συντονίζονται για να δημιουργήσουν ύπουλα μονοπάτια για τα θύματά τους. Υπό αυτή την έννοια, ο Leatherface είναι ο πιο άμεσος της ομάδας, αφού περιορίζεται στο να είναι το κλασικό εύσωμο και αργό κτήνος παρά το γεγονός ότι είναι ο πιο θανατηφόρος από όλους. Συχνά σκοτώνει περισσότερο με τη βοήθεια άλλων δολοφόνων παρά με τις δικές του ικανότητες.

Διάφορες τεχνικές στην υπηρεσία του παιχνιδιού

Το The Texas Chainsaw Massacre είναι επίσης πολύ ενδιαφέρον από τεχνικής άποψης. Δεν είναι θέμα ποιότητας γραφικών η οποία είναι συνολικά καλή. Αυτό που είναι πιο ελκυστικό είναι το soundtrack και ο τρόπος με τον οποίο η δράση είναι γεμάτη από οπτικές ενδείξεις και χρησιμοποιεί τα διάφορα στοιχεία με έξυπνο τρόπο. Μιλώντας για τον ήχο, η “Apprehension Engine” κάνει εξαιρετική δουλειά προσαρμόζοντας τη μουσική σε κάθε κατάσταση, χτίζοντας την ένταση μέχρι να εκραγεί όταν είστε οι τελευταίοι επιζώντες του χάρτη.

Επιπλέον κάθε ήχος εκπληρώνει τη δική του λειτουργία, συμπεριλαμβανομένων των μοναδικών θορύβων που εκπέμπονται από τους δολοφόνους και σηματοδοτούν την παρουσία τους στα υποψήφια θύματα. Υπάρχουν επίσης και οι ήχοι του περιβάλλοντος που χρησιμεύουν για να μπερδεύουν τους δολοφόνους, δυσκολεύοντάς τους να βρουν το θύμα τους. Επίσης από την άποψη των γραφικών έχουν γίνει πολλά για την προώθηση της έντασης. Για παράδειγμα, το παιχνίδι στέλνει οπτική ανατροφοδότηση στα θύματα όταν βρίσκονται κοντά σε έναν δολοφόνο. Είναι και μια μορφή βοήθειας αλλά και ένας τρόπος για να εκτοξευτεί η ένταση στα ύψη γιατί μερικές φορές λαμβάνεις την ανατροφοδότηση χωρίς να εντοπίσεις τον εχθρό και νιώθεις τρόμο στην προοπτική να κάνεις οτιδήποτε. Θα πρέπει επίσης να τονιστεί ότι ορισμένα γραφικά λειτουργούν πολύ καλά ως μηχανισμοί παιχνιδιού. Για παράδειγμα, η σκιά σε ορισμένα σημεία είναι τόσο πυκνή που πραγματικά κρύβει τους παίκτες, όπως ακριβώς το γρασίδι έξω καταφέρνει να τους κάνει πρακτικά αόρατους. Αυτά είναι μικρά τρικ που αυξάνουν το βάθος της εμπειρίας.

Παιχνίδι χωρίς προβλήματα γίνεται; Μπα….

Συνολικά θα προτιμήσω το The Texas Chainsaw Massacre από το Dead by Daylight με το οποίο η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, αν και ο τίτλος της Sumo Digital έχει ελαττώματα. Για παράδειγμα, υπάρχουν μόνο τρεις χάρτες, με σχετικές νυχτερινές παραλλαγές. Είναι καλά σχεδιασμένοι και έχουν ενδιαφέρον να εξερευνηθούν αφού προσφέρουν διαφορετικές απόψεις για την ανάπτυξη μοναδικών στρατηγικών, σε κάθε παιχνίδι αλλά συνολικά είναι λίγοι αν αναλογιστούμε επίσης ότι στιλιστικά είναι ομοιόμορφοι. Λίγη περισσότερη ποικιλία δεν θα έβλαπτε, από αυτή την άποψη. Ένα άλλο πρόβλημα είναι το τρομερό tutorial που αποτελείται από μεγάλα βίντεο που επαναλαμβάνουν τις ίδιες πληροφορίες αρκετές φορές. Έχετε υπόψη σας ότι δεν μιλάμε για ένα πολύ περίπλοκο παιχνίδι, αλλά υπάρχουν ακόμα κάποιοι μηχανισμοί που πρέπει να εξηγηθούν διαφορετικά τα πρώτα παιχνίδια θα είναι γεμάτα λάθη ακόμα και ασήμαντα. Η απογοήτευση μπορεί να φτάσει αρκετά ψηλά από την έλλειψη ενός καλού tutorial. Πολλοί θα μπορούσαν να αφήσουν το παιχνίδι κάτι που θα ήταν πραγματικά κρίμα, αν αναλογιστεί κανείς πόσα πολλά έχει να προσφέρει ο τίτλος της Sumo Digital. Ένα άλλο μειονέκτημα είναι το υπόγειο: πρόκειται για την αρχική περιοχή όπου εμφανίζεται μόνο ένας δολοφόνος, ο Leatherface. Είναι πολύ μικρό και περίπλοκο και ο δολοφόνος μπορεί να βρει έναν παίκτη πολύ γρήγορα ειδικά αν γνωρίζει καλά την περιοχή. Εδώ, μπορεί να τελειώσει ένα παιχνίδι σε λίγα δευτερόλεπτα ! Δεν είναι και ότι ποιο ευχάριστο.

Εν κατακλείδι

Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι ένα απο τα καλύτερα assymetrical horror που υπάρχει αυτήν την στιγμή στο συγκεκριμένο είδος παρόλο που δεν έχει τόσο περιεχόμενο όσο το Dead by Deadlight. Οι δολοφόνοι είναι λίγοι αλλά πολύ σωστά και έξυπνοι δημιουργημένοι ώστε να τους απολαύσετε. Τα θύματα μοιάζουν να ζουν την ένταση όλης της κατάστασης και οι μηχανισμοί του παιχνιδιού καταφέρνουν να μεταφέρουν αυτό τον τρόμο στο controller σας. Είναι κρίμα που δεν έχει περισσότερο περιεχόμενο και δεν έχει τόσο καλό tutorial ώστε να μπείτε στο παιχνίδι με το καλύτερο τρόπο αλλά ακόμα και έτσι όμως παραμένει ένας εξαιρετικός τίτλος που πρέπει να παίζεται αυστηρά με σβηστά τα φώτα. Ευελπιστούμε ότι η Sumo Digital θα τηρήσει την υπόσχεση της και θα φέρει συχνά υλικό στον τίτλο ώστε να μην καταλήξει σαν το Friday 13th.

Ο τίτλος κυκλοφορεί για PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X and Series S, Xbox Cloud Gaming,Pc και Xbox Game Pass.