

Τι συμβαίνει αν παντρέψουμε ίσως μία από τις πιο «σκοτεινές-μυστικιστικές» φάσεις της σύγχρονης ιστορίας, αυτή της Γαλλικής Επανάστασης και της απόρροιας του Διαφωτισμού, με τον φουτουρισμό, το AI και τα ανθρωπόμορφα ρομπότ και με ένα soul-like game; Μα φυσικά τι άλλο…το νέο παιχνίδι της Spiders του Greedfall, το Steelrising.
Βρισκόμαστε το 1789 σε μία Γαλλία που φλέγεται από την Επανάσταση των Δημοκρατικών κατά του μοναρχισμού, που έθεσε τα θεμέλια για μια αλυσιδωτή αντίδραση και επαναστάσεις σε όλη την Ευρώπη. Μόνο που σε αυτή τη Γαλλία, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΧVI έχει αποτρελαθεί τελείως, έχει καταστείλει την επανάσταση και έχει αιματοκυλίσει τους γαλλικούς δρόμους μετατρέποντας την Πόλη του Φωτός σε επίγεια κόλαση, με τη χρήση των Automatons, ρομπότ-μαριονέτες τα οποία κατασκεύασε ο ίδιος ο Ζακ Ντε Βοκανσόν. Κάπου εδώ έρχεται η πρωταγωνίστρια μας, η Aegis, μια μαριονέτα-χορεύτρια διαφορετική από τα άλλα Automatons καθώς μπορεί και μιλάει κτλ, η οποία επιστρατεύτηκε από την Μαρία Αντουανέτα για να σταματήσει όλον αυτόν τον παραλογισμό. Και κάπου εδώ είναι που αρχίζει «το ζουμί» της υπόθεσης καθώς περιπλέκονται εκκλησία, πολιτική, πλεκτάνες, συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και ό,τι ακριβώς απαρτίζει και στην πραγματικότητα εκείνη την τεταμένη περίοδο αναταραχών. Μέσα από την πλοκή του Main Story και των Side Quests οδηγούμαστε σε μια Γαλλική Επανάσταση αλλιώτικη, στα πλαίσια της επιστημονικής φαντασίας και μέσα από τα μάτια των δημιουργών του παιχνιδιού αυτού, χρησιμοποιώντας υπαρκτά πρόσωπα μέσα από μια μυθική διάσταση. Σημαντικό όμως είναι να παίξετε και τα side quests. Παρ’ ότι σε πολλά παιχνίδια, δεν έχουν νόημα ή πλοκή και απλά υπάρχουν για να μεγαλώσουν το παιχνίδι, στο Steelrising ντύνουν όμορφα την κύρια πλοκή, εμβαθύνουν και την επεξηγούν σωστά κάνοντας το σενάριο πραγματικά αξιοπρόσεκτο και καταφέρνουν να κάνουν τις 15-20 ώρες που διαρκεί το παιχνίδι να φεύγουν «νεράκι».

Αρχίζοντας, επιλέγετε τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της Aegis ενώ επιλέγετε και σε ποια κατηγορία θα ανήκει η μαριονέτα σας χωρίς ωστόσο να έχει επίπτωση στην συνέχεια του παιχνιδιού. Οι κατηγορίες αυτές είναι: Soldier, Dancer, Bodygaurd και Alchemist. Κάθε κατηγορία έχει τα δικά της θετικά και αρνητικά όπως τα συνηθίζουμε σε πολλά παιχνίδια. Για παράδειγμα ή θα έχεις χαμηλό mobility, αρκετά αργό attacking αλλά κάθε attack κάνει πολύ damage έναντι σε κατηγορία με υψηλότερο mobility που υστερεί στα υπόλοιπα. Κάπως έτσι κυμαίνονται όλα τα όπλα στο παιχνίδι, με ένα light attack, ένα heavy attack (ή combo attack όταν μιλάμε για «ελαφρύτερα» όπλα) και ένα Special Ability, το οποίο πάλι αλλάζει ανάλογα με τον τύπο του όπλου. Μπορούμε να έχουμε έως και δύο όπλα στη διάθεσή μας τα οποία ποικίλουν από όπλα εξ επαφής σε εξ αποστάσεως. Αξίζει να αναφερθούμε και στις αλχημείες, φωτιά, πάγο, ηλεκτρισμό όπου παντρεύονται όμορφα με διάφορα όπλα κάνοντας τις μάχες μεν ευκολότερες αλλά διασκεδαστικότερες σε συνδυασμό με τα modules που είναι κάτι σαν boosts για την Aegis. Παρ’ όλο που η χορογραφία-κινησιολογία της Aegis είναι πολύ όμορφη, των αντιπάλων είναι αρκετά φτωχή και οι επιθέσεις τους είναι πολύ συγκεκριμένες κάνοντάς τους αρκετά εύκολους σαν αντιπάλους. Προσοχή όμως γιατί αποφεύγοντας εχθρικές επιθέσεις ή όταν επιτίθεστε εσείς καταναλώνετε stamina που όντας ρομπότ μπορείτε με το emergency cooldown αν είστε γρήγοροι αρκετά να το σώσετε τελευταία στιγμή και να μην δείτε το κλασσικό μήνυμα «Aegis is broken, start from last checkpoint». Σκοτώνοντας, ή πιο σωστά καταστρέφοντας, άλλες μηχανές κερδίζουμε Anima Essence, αντίστοιχα με τα γνωστά XP όπου μπορούμε να αναβαθμίσουμε τα όπλα μας, να ανεβάσουμε level τον χαρακτήρα μας δυναμώνοντας τα χαρακτηριστικά του, τα modules, να αγοράσουμε νέα όπλα καθώς και λάδια μηχανής (πόντους ζωής) ή χειροβομβίδες κτλ που θα κάνουν το ταξίδι σας στην ρημαγμένη Γαλλία έναν σχολικό περίπατο. Όπως και σε κάθε soul game έτσι και σε αυτό υπάρχουν τα bosses που σηματοδοτούν το τέλος κάθε επιπέδου και αφού νικηθούν, ξεκλειδώνουν μια καινούρια δυνατότητα στην Aegis όπως το προωθείται για λίγα μέτρα στον αέρα, πράγμα απαραίτητο για την περιήγηση και τη συνέχιση της ιστορίας. Απεναντίας όμως, η νοημοσύνη των αντιπάλων και ειδικά των bosses δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, με τους εχθρούς να είναι προβλέψιμοι και τα bosses να είναι πλέον πολύ εύκολοι στόχοι ειδικά προς τα μισά του παιχνιδιού που η Aegis πλέον γίνεται πολύ ισχυρή. Επίσης οι εχθροί από ένα σημείο και μετά, αφού περνάτε σε επόμενο «επίπεδο δυσκολίας» απλά επαναλαμβάνονται με μικρές διαφορές. Πχ έχει κάτι μηχανικά σκυλιά στα αρχικά επίπεδα. Μετά έχει τα ίδια σκυλιά που απλά σε ηλεκτρίζουν κιόλας με τις ίδιες ωστόσο κινήσεις κτλ.

Ο χάρτης δεν είναι free roaming και ταξιδεύεις για παράδειγμα από το Παρίσι στους κήπους του Λούβρου με fast travel μέσω μιας άμαξας με άλογα (φυσικά και είναι ρομποτικά άλογα) ωστόσο το πεδίο κάθε περιοχής είναι πολυεπίπεδο και με αρκετούς διαδρόμους, παρακάμψεις και κρυφά σημεία όπου κρύβονται σεντούκια και «δωράκια» όπως όπλα και άλλα καλούδια. Ο σκοπός είναι να ξεκινάς από την άμαξα και μαχόμενος να φτάσεις στο τέλος του κάθε πεδίου-περιοχής ανοίγοντας πόρτες και ξεκλειδώνοντας κάτι αγάλματα που λειτουργούν σαν τα αντίστοιχα checkpoints στα souls-like games όπου εκεί κάνετε save και μπορείτε να κάνετε τις ανωτέρω αναβαθμίσεις.

Όποια και από τις τρεις επιλογές γραφικών και να επιλέξετε (έμφαση στην ανάλυση, στα framerates ή στην ποιότητα εικόνας) τα γραφικά είναι οφθαλμόλουτρο καθώς είναι δομημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να συμβάλουν στην καταθλιπτικότητα που προσπαθεί να πλασάρει το παιχνίδι. Τα χρώματα του περιβάλλοντος κυμαίνονται στις αποχρώσεις του γκρίζου κυρίως και είναι μουντά και σκοτεινά το οποίο είναι απόλυτα λογικό αν αναλογιστείτε ότι περπατάτε σε πόλεις καμένες, κατεστραμμένες και στους γεμάτο πτώματα δρόμους. Πραγματικά έπιασα τον εαυτό μου προσηλωμένο στην τηλεόραση μου απλά να κοιτάω το backgroung μιας «βομβαρδισμένης» Γαλλίας, ενός διαλυμένου παλατιού ή ενός ορυχείου. Τα cutscenes αρκετά ζωντάνα και η Aegis πολύ καλά «κατασκευασμένη» ενώ τόσο οι χαρακτήρες, τα ρομπότ όσο και τα κτήρια είναι πραγματικά σαν να βγήκαν από τον γαλλικό 18ο αιώνα. Δεν θα μπορούσα ωστόσο να πω το ίδιο και για τα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων χαρακτήρων οι οποίοι έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά μαριονέτας με την Aegis, χωρίς συναισθήματα και με μηδαμινές εκφράσεις προσώπου πράγμα το οποίο δεν δικαιολογείται τη σημερινή εποχή. Πρέπει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι το έπαιξα στην επιλογή framerates και κύλισε πολύ ομαλά. Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τις άλλες δύο επιλογές που αντιμετώπισα μικροπροβληματάκια. Στο κομμάτι του ήχου έχουμε όμορφη ένδυση του συνόλου του παιχνιδιού είτε βρίσκεστε σε περιήγηση είτε σε μάχη, χωρίς ωστόσο κάτι που θα θυμάστε για καιρό. Αν και μπορώ να πω ότι συνάντησα κάποιες αστοχίες και ασυνέχειες στον ήχο. Επιπροσθέτως για άλλη μια φορά φαίνεται πως οι δημιουργοί συγκέντρωσαν τις δυνάμεις τους στην Aegis καθώς οι διάλογοι και το voice acting όλων των υπόλοιπων γενικά ήταν όπως και τα physics των προσώπων των χαρακτήρων…ρομποτικά.

Εν κατακλείδι, το Steelrising είναι ένα souls-like παιχνίδι το οποίο απευθύνεται κυρίως σε νέους στον τομέα αυτό παίκτες, για αυτό κιόλας και διαθέτει και Assist Mode όπου μπορείτε να επιλέξετε να δέχεστε λιγότερη ζημιά ή να προκαλείται μεγαλύτερη ζημιά, καθώς το σύστημα μάχης είναι αρκετά εύκολο και για τους hardcore παίκτες η περιήγηση στο παιχνίδι να είναι πολύ απλή και εύκολη. Οι εχθροί είναι προβλέψιμοι μετά από μόλις μια ώρα παιχνιδιού και τα bosses αν και καλοσχεδιασμένα και μεγαλοπρεπή, υστερούν όσον αφορά στις κινήσεις-επιθέσεις τους. Σε συνέχεια των ανωτέρω και ενώ η μάχη στην αρχή φαίνεται απολαυστική, καταντάει απλά μια ανιαρή ρουτίνα. Να σημειώσω ότι η Aegis αναβαθμίζεται σε πολύ ταχύτερους ρυθμούς από τους αντιπάλους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Γενικά στο παιχνίδι ότι έχει να κάνει με την Aegis είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένο αντίστοιχο με άλλα χαρακτηριστικά ΑΑΑ παιχνιδιών και καταφέρνει να σου περάσει τη βιαιότητα της σφαγής του πολέμου, της μάχης, της βαναυσότητας των μηχανών έναντι των ανθρώπων οι οποίοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους (όσοι έζησαν) και σου ζητάνε ακόμα και ένα ποτήρι νερό. Σε κάθε περίπτωση αξίζει μία δοκιμή και είναι ένα παιχνίδι που δεν θα μετανιώσετε που το δοκιμάσατε για την τιμή του.
Ευχαριστούμε την AVE για την διάθεση του τίτλου!
