
Μια οδυνηρή συνέχεια!!!

Ξεκινώντας θα ήθελα να αναφέρω πως απεχθάνομαι να γράφω αρνητικά σχόλια για το παιχνίδι που παίζω. Κατανοώ ότι υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας πίσω από κάθε έργο και τα κακά παιχνίδια σπάνια είναι προϊόν αντιλήψεων, αλλά αντ’ αυτού συνήθως προκαλούνται από μια ατυχή συνάρτηση πολλών παραγόντων τόσο προβλέψιμων αλλά και μη. Έτσι και η βιομηχανία των videogamers δεν είναι κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα αλλά και οι άνθρωποι πρέπει να ξέρουν που θα δαπανήσουν τα χρήματα τους. Το πρόβλημα με το Flashback 2 δεν είναι απλώς ότι έχει bugs αλλά ο μεγάλος βαθμός ύπαρξης τους. Αλλά και πάλι το κύριο ζήτημα είναι ότι ακόμα και αν δεν υπήρχαν αυτά δεν θα άξιζε για τα χρήματα που ζητάει.

Ας ξεκινήσουμε με τα θετικά. Το Flashback 2 είναι η συνέχεια του καλτ κλασικού παιχνιδιού του 1992 από τον Paul Cuisset. Το Flashback βρήκε δημοτικότητα χάρη στον απλό αλλά αποτελεσματικό σχεδιασμό καθώς και στην περιπετειώδη ιστορία του. Παρά την ηλικία του, το καλλιτεχνικό στυλ μπορεί ακόμα να εκτιμηθεί και η μεγάλη γκάμα κινήσεων που διατίθεται διασφαλίζει ότι μπορείτε να ασχοληθείτε με πολλές πτυχές του περιβάλλοντος. Είναι ένα παιχνίδι που συνεχίζεις να μου αρέσει, γι’ αυτό και περίμενα με ανυπομονησία αυτόν τον τίτλο.
Όπως και ο προκάτοχός του, το Flashback 2 καταφέρνει να συλλάβει αυτή την αίσθηση περιπέτειας. Έχει ποικίλα περιβάλλοντα που το καθένα παρουσιάζει μια μοναδική αισθητική, με το αγαπημένο μου να είναι η ζούγκλα που μου θυμίζει το αρχικό παιχνίδι (πίσω στο μακρινό 1992) Οι πόλεις είναι Cyberpunk κοινότητες με industrial αρχιτεκτονική και όταν αγωνίζεστε μεταξύ τοποθεσιών με μοτοσικλέτα, θα σας περιμένουν λαμπερά πολύχρωμα φώτα και επιγραφές νέον.

Είναι επίσης ένα παιχνίδι που φαίνεται καλό…. Στο PC το παιχνίδι τρέχει στα 60 FPS τις περισσότερες φορές, αν και πολλές φορές είχα frame drops ειδικά όταν έρχονταν νέοι εχθροί. Η κλασική επιλογή μεταξύ γραφικών/απόδοσης στις κονσόλες δεν υπάρχουν αλλά αυτό δεν μπορώ να πω ότι είναι μεγάλο μειονέκτημα καθώς το παιχνίδι δεν είναι απαιτητικό στα γραφικά.
Τα cutscenes, τα οποία εμφανίζονται περιστασιακά σε πάνελ τύπου κόμικ, είναι επίσης ευχάριστα. Θα ήταν ωραίο να είχαμε περισσότερα από αυτά, καθώς σας βοηθούν να έχετε μια καλύτερη αίσθηση του είδους του κόσμου που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν οι προγραμματιστές. Το soundtrack και η ατμόσφαιρα συμπληρώνουν όμορφα τα γραφικά και η φωνητική δράση είναι επίσης ικανοποιητική.
Τέλος ωραία είναι και τα mini games που υπάρχουν. Για να περάσετε από κάποιες πόρτες, θα πρέπει να εμπλακείτε σε κάποιο hacking. Αυτό περιλαμβάνει την ολοκλήρωση ενός mini game που σας κάνει να μετακινείτε τετράγωνα/μπλοκ έως ότου αυτά με τα ίδια σύμβολα να συγκρουστούν μεταξύ τους. Αυτοί οι γρίφοι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι αλλά είναι αρκετά ικανοποιητικοί στο να τους λύσετε. Θα έχετε επίσης μια mecha battle για να ξεπεράσετε, η οποία είναι σύντομη αλλά κάπως διασκεδαστική, τουλάχιστον σε σύγκριση με το υπόλοιπο παιχνίδι. Ειλικρινά αυτά είναι όλα τα θετικά πράγματα που μπορώ να αναφέρω.

Μα που είναι η AI;
Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, θα εξερευνήσετε διαφορετικά περιβάλλοντα και θα ολοκληρώνετε αποστολές στην “σταυροφορία” σας για να σταματήσετε τα Morphs που απειλούν την ανθρωπότητα. Φυσικά, θα έχετε στη διάθεσή σας ένα αξιόπιστο όπλο που ονομάζεται A.I.S.H.A. που παράλληλα λειτουργεί και ως AI. Μίσησα την ώρα και την στιγμή που έπρεπε να το χρησιμοποιήσω.
Το 2.5D στυλ είναι αρκετά κακό για να μπορέσεις να το χρησιμοποιήσεις. Είναι οδυνηρά άβολο να στοχεύεις από αυτήν την οπτική γωνία, και πολλές φορές βρέθηκα να χτυπάω γρήγορα το RT και να βασίζομαι στην θεά τύχη για να μπορέσω να πετύχω τον στόχο. Καθώς ο χρόνος προχωρούσε, ένιωθα λίγο πιο άνετα με τη στόχευση αλλά σε κανένα σημείο δεν κατάφερα να νιώσω ότι ήμουν σε μια συνεχή μάχη λόγω της κακής οπτικής γωνία της κάμερας.
Οι εχθροί δεν κάνουν τα πράγματα πιο ευχάριστα. Είναι ανόητοι, ασυντόνιστοι και μερικές φορές απλά “άχρηστοι”, Αντί να έχετε εχθρούς που ετοιμάζουν κάποια στρατηγική για να σας αντιμετωπίσουν το Flashback 2 επιχειρεί να δημιουργήσει κάποια δυσκολία πλημμυρίζοντας σας με ορδές απο αυτούς. Το πρόβλημα είναι ότι είτε υπάρχουν δύο εξωγήινοι είτε είκοσι, η μέθοδος “τύχη” εξακολουθεί να ισχύει. Δεν υπάρχει κάποια στρατηγική όταν οι περισσότερες (μάχες) γίνονται σε άδειους διαδρόμους όπου απλά πυροβολείτε και πυροβολείτε μέχρι να μην υπάρχουν άλλοι.

Υπάρχει ένα θετικό σε όλο αυτό τον “μαύρο χάλι” όταν πρόκειται για τις μάχες και αυτό είναι το γεγονός ότι όταν πεθάνεις, δεν αναγκάζεσαι να ξαναρχίσεις την μάχη. Μπορείτε να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε, με μια πλήρη μπάρα υγείας αυτή τη φορά. Κανονικά, αυτό θα ήταν κακό, καθώς θα έκανε το παιχνίδι πολύ εύκολο. Ωστόσο, στην περίπτωση του Flashback 2, βοήθησε να συντομεύσει αυτό που ήταν μια αγωνιώδες απογοητευτική εμπειρία.
Τα πράγματα φτάνουν στο αποκορύφωμα της φρίκης με την τελευταία μάχη όπου το παιχνίδι αποφασίζει ξαφνικά να αλλάξει εντελώς την προοπτική σε….. έλα ντε..!!. Γίνεται κάπως/κάτι σαν πλήρες 3D αλλά και πάλι δεν είναι αρκετά σωστό για να το ονομάσω έτσι. Η προσπάθεια στόχευσης μετατρέπεται από δύσκολη σε εντελώς αδύνατη. Αναφορικά είναι αρκετά επώδυνο για την υπομονή σας.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το stealth είναι τεχνικά μια επιλογή αλλά πρακτικά είναι ασήμαντο επειδή θα βρεθείτε εναντίον σε εχθρούς είτε stealth είτε όχι. Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε ούτε για πυρομαχικά οπότε δεν υπάρχει λόγος να μην ξεπεράσετε οποιοδήποτε πρόβλημα με το όπλο σας. Σε γενικές γραμμές το gameplay είναι κάτω του μετρίου αλλά θα ήταν πολύ πιο αποδεκτό αν δεν υπήρχαν τα γνωστά σε όλους μας bugs…
Bugs Bubs Bugs….Παντού Bugs
Τα bugs είναι πολλά!!! Δεν είναι απλώς ενοχλητικά αλλά καταστρέφουν όλο το παιχνίδι. Θα σταματήσουν την πρόοδό σας και μερικές φορές θα σας κάνουν να χάσετε ώρες παιχνιδιού και προόδου. Το έμαθα γιατί τι το έπαθα. Το Flashback 2 δεν θα έπρεπε να κυκλοφορήσει στην τρέχουσα κατάστασή του.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με τα απλά. Τα κουμπιά του σταυρού δεν λειτουργούν στο κύριο μενού, αναγκάζοντάς σας να χρησιμοποιήσετε μόνο τους αναλογικούς. Μην πατάτε κανένα κουμπί κατά την διάρκεια του loading. Θα μπορούσατε κατά λάθος να κάνετε παύση ενώ βρίσκεστε σε μια οθόνη φόρτωσης. Γιατί είναι αυτό δυνατό; και όμως ναι. Ενημερωτικά θα συναντήσετε πάρα πολλές loading οθόνες και διαρκούν πάρα πολύ. Αδιανόητο για τέτοιου είδους παιχνιδιού.
Στα σημαντικά μέρη του παιχνιδιού, θα έχετε μαζί σας ένα NPC καθώς προχωράτε. Δεν είναι αποστολές που χρειάζεται να τον προστατεύσετε καθώς ο σύντροφός σας δεν μπορεί να πεθάνει αλλά έρχονται περισσότερα από τα ίδια προβλήματα. Αρκετές φορές θα πρέπει να περιμένετε για να σας προλάβει ο θεαματικά αργός σύντροφός σας. Τα NPC συχνά κολλάνε ή μερικές φορές απλώς αποφασίζουν ότι δεν θέλουν να σας ακολουθούν. Με την τεχνητή νοημοσύνη τόσο στοιχειώδη, αυτό δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε επιχειρηθεί.
Τώρα περνάμε στα μεγαλύτερα. Πάνω από μία φορά, κόλλησα σε έναν τοίχο, αναγκάζοντάς με να φορτώσω μια παλιότερη αποθήκευση με αποτέλεσμα να μου κοστίσει ώρες προόδου. Βλέπετε, υπάρχει περιορισμένος αριθμός σημείων για save και απλώνονται αρκετά αραιά. Είναι ένα αρχαϊκό στυλ σχεδιασμού παιχνιδιών που πιθανότατα προορίζεται να αφουγκραστεί το κλασικό του 1992, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλέσει απογοήτευση. Μήπως κάποια πράγματα είναι καλύτερα να αφεθούν στο παρελθόν;
Επίσης μερικές φορές έπεφτα απο μια άκρη και προσγειώνουν σε ένα μαύρο κενό. Για άλλη μια φορά η επαναφόρτωση μιας παλιάς αποθήκευσης έλυσε το πρόβλημα και έχασα πολύτιμο χρόνο.

Προς τις τελευταίες ώρες του Flashback 2 άρχισα να θέλω να το παρατήσω. Η συχνότητα των bugs αυξήθηκε κατακόρυφα στο παιχνίδι σε σημείο που δεν μου έδινε το επόμενο objective της αποστολής. Αυτό με ανάγκασε να ψάξω στο διαδίκτυο, ώστε να μπορέσω να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω για να τελειώσω την αποστολή. Η κορύφωση της απογοήτευσής έφτασε όταν το παιχνίδι μου έδωσε λάθος οδηγίες. Άλλο κουμπί μου έλεγε να πατήσω άλλο έπρεπε και το κερασάκι σε όλα αυτά είναι το κείμενο μηνύματος που εξαφανίστηκε.
Για άλλη μια φορά επαναφόρτωσα ένα παλαιότερο save μέχρι που ξαναέψαξα για να καταλάβω τι έπρεπε να κάνω. Ορισμένά από τα glitches και τα bugs οφείλονται καθαρά στην έλλειψη διασφάλισης ποιότητας.
Τα Mission objectives παραμένουν ενοχλητικά στην οθόνη ακόμα και όταν υπάρχουν cutscenes, αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της μεγάλης λίστας των σφαλμάτων. Κατά τη διάρκεια της μάχης εάν σηκώσετε ένα στοιχείο που περιέχει κείμενο ή κολλήσετε σε κάποιο παράθυρο διαλόγου, ο Conrad θα παραμείνει παγωμένος μέχρι να επεξεργαστείτε όλο το κείμενο, αφήνοντάς σας ευάλωτο σε εχθρικές επιθέσεις και χωρίς κανένα τρόπο για να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας.

Συνοψίζοντας
Δεκαετίες αργότερα και το Flashback δεν έχει γίνει δια μαγείας ένα κακό παιχνίδι. Μπορείτε ακόμα να το αγοράσετε στο Steam για περίπου 10€ ίσως και λιγότερο όταν είναι σε έκπτωση. Σας εγγυώμαι ότι θα περάσετε καλύτερα μαζί του παρά με την συνέχεια. Μου πήρε 10 με 12 ώρες για να φτάσω στο τέλος του Flashback 2, αλλά υποψιάζομαι ότι θα ήταν λιγότερες αν δεν υπήρχαν τα bugs που με ανάγκαζαν συχνά να χάσω την πρόοδο. Δεν θα καταφέρετε να μπορείτε να εστιάσετε στην πλοκή όταν το παιχνίδι είναι τόσο προβληματικό. ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
