
Τα βίντεο παιχνίδια στην εποχή μας είναι ένα μέσο που έχει πολλές πτυχές! Όταν πρωτοεμφανίστηκαν ο κύριος στόχος τους ήταν να σε διασκεδάσουν μέσω της μοναδικής διαδραστικότητας πού μπορούν να προσφέρουν. Καθώς περνούσαν τα χρόνια είχαν και αυτά την εξέλιξη τους, έτσι σήμερα είμαστε σε θέση να σχολιάζουμε “παιχνίδια” που πέραν της κλασικής διασκέδασης έχουν κοινωνικές ευαισθησίες και όχι μόνο. Τέτοιες περιπτώσεις παιχνιδιών επιβεβαιώνουν την δειλή σκέψη στο μυαλό μου, ότι τα βίντεο παιχνίδια ανήκουν στο χώρο των τεχνών.
Μας δόθηκε λοιπόν το Road 96 Mile 0 που αποτελεί prequel του road 96 το οποίο κυκλοφόρησε το 2017 και μάλιστα είχε αποσπάσει αρκετά καλές κριτικές. Άραγε το δεύτερο κεφάλαιο της σειράς βρίσκεται σε αντίστοιχο επίπεδο;

Βρισκόμαστε στο Petria , μια περιοχή που είναι υπό το καθεστώς μιας “τυραννικής” κυβέρνησης του Tykan , και άπαντες περιμένουν δύο σημαντικά γεγονότα. Την προεκλογική ομιλία του Tykan και μια σαρωτική αμμοθύελλα, η οποία είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν και μάλιστα είχε προκαλέσει σοβαρές ζημιές στον τόπο.
Οι πρωταγωνιστές μας είναι ένα κορίτσι, η Zoe , το οποίο είναι κόρη ενός από τους υπουργούς της κυβέρνησης, και ένα αγόρι ο Kaito, οποίος προέρχεται από την χαμηλότερη κοινωνική τάξη της περιοχής, είναι γιός εργατών. Οι δύο αυτοί έφηβοι διατηρούν μια πολύ καλή φιλική σχέση μεταξύ τους.
Το παιχνίδι από την επιλογή και μόνο των πρωταγωνιστών δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις του, σχετικά με τα θέματα που θα θέσει στο περιεχόμενο του. Μάλιστα το επιτυγχάνει, άψογα καθώς οι διάλογοι μεταξύ τους είναι καλογραμμένοι, απλοϊκοί, με το λεξιλόγιο που θα χρησιμοποιούσαν όντως δύο έφηβοι σε μεταξύ τους συνομιλία, και παρά πολύ εύστοχοι. Τόσο πολύ, που χωρίς να κατονομάσουν οτιδήποτε, ο παίκτης σίγουρα έστω και υποσυνείδητα θα πιάσει το νόημα.

Το προτέρημα των καλογραμμένων διαλόγων στο συγκεκριμένο τίτλο είναι υψίστης σημασίας διότι, το μεγαλύτερο μέρος του περιεχομένου του, αποτελείται από διαλόγους, και τα νοήματα, και οι έννοιες που καταπιάνεται είναι πολλές. Ο κοινωνικός ρατσισμός, η φτώχεια, η περιβαλλοντική κακοποίηση η ελευθερία του λόγου και άλλες πολλές τέτοιες έννοιες θίγονται από τους δημιουργούς άλλοτε βαθιά και άλλοτε πιο επιδερμικά, πάντα όμως δοσμένα αρμονικά , διακριτικά και όχι επιτηδευμένα. Ο κάθε χαρακτήρας μας έχει μια μπάρα που ακροβατεί ανάμεσα στη φυσική πεποίθηση του , (πχ η Zoe, ως κόρη διοικητικού στελέχους, πιστεύει ότι το καθεστώς παρέχει ασφάλεια και κάνει καλό στην κοινωνία τους), και στην αμφιβολία της πεποίθησης αυτής. Η μπάρα ανάλογα με τις επιλογές μας στους διαλόγους, αλλά και κάποιων δράσεων στο χώρο ,μεταβάλλεται. Αυτό το στοιχείο το βρήκα πολύ ενδιαφέρον αλλά δυστυχώς πέραν της ένδειξης της γενικής μας στάσης απέναντι στα δρώμενα, δεν έπαιξε τόσο ενεργητικό ρόλο όσο θα περίμενα. Το ίδιο συνέβη και με τις επιλογές στους διαλόγους, ό,τι και να επιλέξουμε, στο τέλος θα καταλήξουμε στο ίδιο αποτέλεσμα. Αποκορύφωση στα παραπάνω είναι στα δύο playthrough μου με τελείως αντίθετες επιλογές, οδηγήθηκα μεν σε διαφορετικό τέλος, αλλά πρακτικά ήταν το ίδιο.
Το υπόλοιπο μέρος, πέραν των διαλόγων δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικό. Σε κάθε σημαντική εξέλιξη της ιστορίας υπάρχει ένα επίπεδο στο πρότυπα “ατελείωτου τρεξίματος” που συναντάμε κατά κόρων σε παιχνίδια κινητών, αλλά και εκεί υπάρχει δημιουργικότητα καθώς τα περιβάλλοντα είναι προσεγμένα, και περνούν αλληγορικά τα μυνήματα τους.
Τέλος υπάρχουν και κάποια άλλα mini games διάσπαρτα στις περιοχές του, που πραγματικά θα μπορούσαν να λείπουν, καθώς τα περισσότερα στηρίζονται στο σύστημα των quick time events που στην εποχή μας είναι πλέον ξεπερασμένο

Σαν δομή στο παιχνίδι υπάρχουν τέσσερις βασικές περιοχές, όπου σε κάθε μία πυροδοτείται η εξέλιξη της ιστορίας μας, στις πλειοψηφία τους, αυτές οι εξελίξεις γίνονται γραμμικά. Μπορείς να τις επισκεφτείς ανά πάσα στιγμή και μέσα τους υπάρχουν σημεία ενδιαφέροντος που αξίζει να εστιάσετε καθώς δίνουν την λεπτομέρεια που κάνει την διαφορά ώστε αναδειχθεί ακόμα πιο ξεκάθαρα η κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή.
Στο τεχνικό τομέα τα συναισθήματα είναι κάπως ανάμικτα. Ο ήχος κυμαίνεται σε αρκετά υψηλό επίπεδο με πολύ ευχάριστη μουσική επένδυση και αρκετά καλά voice overs- ερμηνείες. Τα γραφικά, αντιθέτως ακροβατούν ανάμεσα σε προηγούμενης γενιάς συστήματα και το mobile gaming. Αρτιστικά και εκεί υπάρχουν δύο ταχύτητες. Τα περιβάλλοντα είναι φτωχά και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά η χαρακτήρες φυσιογνωμικά είναι ιδιαίτεροι και επιτυγχάνουν σε μεγάλο βαθμό να εναρμονιστούν με την ιστορία τους.
Verdict
Το road 96 mile 0 είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση παιχνιδιού, μπορεί να μην φτάνει τα κεκτημένα ενός σύγχρονου παιχνιδιού αλλά ισορροπεί τις αδυναμίες του με την φοβερή αφήγηση του, την ιδιαιτερότητα του, αλλά και τις κοινωνικές – πολιτικές του ευαισθησίες.
Τέτοιες προσπάθειες είναι πάντα ευπρόσδεκτες, καθώς είναι αυτές που πάνε το μέσο ένα βήμα παρακάτω.
Το Review του Road 96: Mile 0 βασίζεται στην έκδοση του παιχνιδιού για Xbox μέσω ενός κωδικού που παρέχεται από τον εκδότη. Είναι διαθέσιμο σε PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S, Switch και PC.
Θετικά:
- Art direction στους χαρακτήρες
- Μουσική
- Καλογραμμένοι διάλογοι
Αρνητικά:
- Μικρή επιρροή των επιλογών μας
- Γραφικά
- Παλιομοδίτικες παικτικές πρακτικές