Το Stellar Blade είναι το πρώτο παιχνίδι για κονσόλα από τη Νοτιοκορεάτικη εταιρεία ανάπτυξης κινητών τηλεφώνων Shift Up. Ένας αποκλειστικός τίτλος για το PlayStation 5 το Stellar Blade είναι ένα soulslike action RPG με κύρια πατήματα στο Bayonetta και στο NieR: Automata (δανείζεται πολλά χαρακτηριστικά και από τις δύο σειρές).
Παίζετε ως EVE, ένα μέλος μιας κυβερνητικής στρατιωτικής δύναμης που έχει επιστρέψει στη Γη για να την απελευθερώσει από την τερατώδη απειλή των Naytibas. Αυτά τα πλάσματα εμφανίστηκαν από το πουθενά μια μέρα, προκαλώντας το τέλος του κόσμου και το σύνολο της ανθρωπότητας να καταφύγει στα αστέρια. Ως EVE θα διασχίσετε κατεστραμμένες πόλεις, ερημιές γεμάτες σκραπ και υπόγειες σήραγγες. Ο Adam θα είναι ο “βοηθός σας” που πιλοτάρει ένα drone, παρέχει συμβουλές κτλπ.
Το αγγλικό voice acting δεν είναι τέλειο ούτε και οι διάλογοι. Υπάρχουν προβλήματα προσαρμογής. Ένα ιδιαίτερα κραυγαλέο παράδειγμα ήταν ο Adam που αναφέρθηκε σε έναν τεράστιο κρατήρα στο δρόμο ως «ρωγμή», αλλά υπάρχουν πολλά άλλα προβλήματα σύνταξης που κάνουν τα πράγματα να ακούγονται ολίγο τι αφύσικα. Θα δείτε ότι υπάρχουν στοιχεία που μοιάζουν με souls, η μάχη έχει ένα είδος πρόκλησης, οι rest areas είναι το μόνο μέρος για να αναπληρώσετε τα potion σας αλλά κλασικά οι εχθροί επανέρχονται. Εδώ τελειώνουν οι συγκρίσεις! Το καλό είναι ότι δεν υπάρχει “τιμωρία” εάν πεθάνετε! Καμία απώλεια πόρων ή στατιστικών.
Μέσα στο παιχνίδι υπάρχουν τα κλασικά skill trees! Κατάφερα και ξεκλείδωσα μερικά από τα αρχικά skills καθώς ήταν εκεί και αρκετά “φθηνά”.
Το αγγλικό voice acting δεν είναι υπέροχο, ούτε και ο διάλογος. Οι παραστάσεις είναι ξύλινες και υπάρχουν προβλήματα τοπικής προσαρμογής. Ένα ιδιαίτερα κραυγαλέο παράδειγμα ήταν ο Adam που αναφέρθηκε σε έναν τεράστιο κρατήρα στο δρόμο ως «ρωγμή», αλλά υπάρχουν πολλά άλλα προβλήματα σύνταξης ή παράδοσης που κάνουν τα πράγματα να ακούγονται αφύσικα.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι υπάρχουν στοιχεία που μοιάζουν με ψυχές, η μάχη είναι προκλητική και σκόπιμη, οι χώροι ανάπαυσης είναι το μόνο μέρος για να αναπληρώσετε τα θεραπευτικά σας φίλτρα και οι εχθροί αναπαράγονται μετά το θάνατο. Εδώ τελειώνουν οι συγκρίσεις, αν και δεν υπάρχει τιμωρία για τον θάνατο: καμία απώλεια πόρων ή στατιστικών στοιχείων.
Υπάρχουν skill trees που αποτελούνται από πράγματα όπως “καθιστά ευκολότερο την παράβαση”. Αυτά ήταν μερικά από τα πρώτα πράγματα που ξεκλείδωσα καθώς ήταν εκεί και αρκετά φθηνά. Δεν είμαι λάτρης των ξεκλειδωμάτων που φαίνεται να κάνουν το παιχνίδι λιγότερο ενοχλητικό και το δέντρο δεξιοτήτων δεν γίνεται πιο συναρπαστικό από εκεί.
Ως επί το πλείστο το Stellar Blade είναι εξαιρετικά γραμμικό. Αυτό με θυμησε αρκετά συχνά ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού δράσης της εποχής του PS3/360. Εν ολίγοις είναι άβολο, αργό και απογοητευτικό. Ερειπωμένα κτίρια και αυθαίρετα εμπόδια είναι παντού όπου κοιτάξεις και συχνά δεν είναι ξεκάθαρο αν βρίσκεσαι στο σωστό μονοπάτι ή άθελά σου πρόκειται να ξεφύγεις από την σωστή διαδρομή.
Εξαιρούμενα όλα αυτά, υπάρχουν στιγμές αυτές τις πρώτες ώρες που το Stellar Blade καταφέρνει να επιδείξει τις δυνάμεις του. Η μάχη έχει ικανοποιητικό βάρος, σεντούκια, και η αναβάθμιση των χτυπημάτων, της υγείας και του εξοπλισμού σου είναι διασκεδαστική.
Το soundtrack με εξέπληξε ευχάριστα. Εικονίζει με επιτυχία την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και η τεράστια ποσότητα και η ποικιλία της μουσικής εδώ είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή. Θυμήθηκα τη μουσική του NieR: Automata σίγουρα, αλλά υπάρχουν επίσης στοιχεία από τα soundtracks των Persona και Xenoblade που μπορείτε να βρείτε. Δυστυχώς, επειδή τα περισσότερα κομμάτια έχουν στίχους και είναι σε σχετικά σύντομο βρόχο, η μουσική μπορεί να γίνει ενοχλητική/βαρετή σε ορισμένες περιοχές. Αυτό ήταν ιδιαίτερα εκνευριστικό στο πρώτο μισό του παιχνιδιού, όπου συνειδητοποιούσα οδυνηρά ότι άκουγα το ίδιο πολύ σύντομο τραγούδι ξανά και ξανά.
Λίγες ώρες και μετά από μερικά boss fight θα φτάσετε στην πόλη Xion που λειτουργεί ως το κέντρο του παιχνιδιού. Εδώ θα επιστρέψετε μεταξύ των αποστολών της κύριας ιστορίας για να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό σας, να κάνετε κάποια “ψώνια” και ίσως να πάρετε μερικές δευτερεύουσες αποστολές. Δεν είναι μια μεγάλη πόλη, αλλά κάνει σωστά την δουλειά της καθώς είναι ένα μέρος που θέλετε να εξερευνήσετε και να επιστρέψετε για να κάνετε check in. Οι διάφοροι χαρακτήρες και τα καταστήματα, και οι δευτερεύουσες αποστολές που παίζουν εκεί έξω, αποτελούν μια γραφική απόσπαση της προσοχής σας. Από εδώ και πέρα το Stellar Blade εναλλάσσεται μεταξύ πιο εξαιρετικά γραμμικών επιπέδων και δύο πολύ μεγαλύτερων ανοιχτών περιοχών. Είναι κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων έως μεσαίων ενοτήτων του παιχνιδιού που διασκέδασα περισσότερο. Η εξερεύνηση της ερημιάς και της ερήμου, η ολοκλήρωση απλών παζλ, οι μάχες και οι παράπλευρες αποστολές για να ξεκλειδώσετε τις δεξιότητες και να αναβαθμίσετε τον εξοπλισμό είναι όπου το παιχνίδι αποκτάει καλό ρυθμό.
Ωστόσο, οι ανοιχτοί χώροι δεν είναι χωρίς σχεδιαστικά ελαττώματα. Κάποια στιγμή αποφάσισα να εξερευνήσω μια πλημμυρισμένη εγκατάσταση. Κολύμπησα βαθιά εξερευνώντας σήραγγες και τελικά έφτασα σε ένα αδιέξοδο με ένα σεντούκι. Ένα σεντούκι που δεν μπορούσα να ανοίξω γιατί δεν είχα τον κωδικό. Τελικά έμαθα ότι αυτό το σεντούκι και ολόκληρη η περιοχή ήταν συνδεδεμένα με μια παράπλευρη αποστολή που δεν είχα ξεκινήσει ακόμα. Αυτό απλώς θέτει το ερώτημα, γιατί να μου δοθεί πρόσβαση σε αυτήν την περιοχή, εάν ο μόνος λόγος που υπάρχει είναι για μια συγκεκριμένη αποστολή; Γιατί να χάσω τον χρόνο μου; Είναι απλά κακός σχεδιασμός ; Δυστυχώς δεν είναι το μόνο παράδειγμα.
Η κύρια ιστορία σας παρασύρει πίσω για να εξερευνήσετε ένα άλλο εργαστήριο στους υπονόμους, σε μετρό ή σε κάποιο υπόγειο. Το δεύτερο μισό του παιχνιδιού είναι γεμάτο επίπεδο με επίπεδο μιας σχεδιαστικής φιλοσοφίας που άφησε πίσω της η βιομηχανία πριν από γενιές. Ορισμένες από αυτές τις ενότητες προσπαθούν να ταρακουνήσουν τα πράγματα, παίζοντας περισσότερο σαν third party shooter παρά σαν action game. Αυτό είναι ωραίο στην αρχή, αλλά από τη δεύτερη και την τρίτη επανάληψη αρχίζει και χάνει το ενδιαφέρον.
Υπάρχουν πολλά άλλα ζητήματα ποιότητας. Δεν μπορείτε εύκολα να παρακάμψετε τους διαλόγους, υπάρχει fast travel αλλά είναι περιορισμένο μόνο σε ορισμένες περιοχές και επίπεδα και η πρόοδος πέρα από ένα συγκεκριμένο σημείο της ιστορίας σας κλειδώνει εντελώς από οποιαδήποτε περαιτέρω εξερεύνηση. Ακόμη και αφού φτάσετε στα credits η μόνη σας επιλογή είναι να ξεκινήσετε ένα ολοκαίνουργιο save! Γενικά η ιστορία είναι εντάξει. Υπάρχει κάτι σχετικά με αυτόν τον κόσμο και την ιστορία του, ασχολείται με συναρπαστικές έννοιες επιστημονικής φαντασίας και διαθέτει μερικά εντυπωσιακά skybox, σκηνικά. Τα πλάσματα και ο σχεδιασμός των bosses αναδεικνύουν αυτό που διαφορετικά θα ήταν μια τυπική αισθητική για το μέλλον. Δυστυχώς, λόγω της σχεδόν παντελούς έλλειψης χαρακτηριστικών της EVE, των προαναφερθέντων αδέξιων διαλόγων και των γελοίων σεξουαλοποιημένων σχεδίων των περισσότερων γυναικών σε αυτό το παιχνίδι, μου φάνηκε αδύνατο να νοιάζομαι για οτιδήποτε στην αφήγηση.
Τα σχέδια και τα ρούχα των γυναικών σε αυτό το παιχνίδι είναι παράλογα. Το στήθος και ο πισινός τους κουνιούνται σε κάθε βήμα σαν να είναι μπαλόνια γεμάτα νερό και περισσότερα από τα ρούχα που ξεκλειδώνουν για την EVE θα ήταν κατάλληλα για ένα παιχνίδι σχεδιασμένο από την αρχή να είναι πορνογραφικό. Για να είμαστε σαφείς, το να είναι οι γυναίκες σέξι δεν είναι το πρόβλημα εδώ, αλλά η αντικειμενοποίηση στο Stellar Blade είναι αναμφισβήτητη και αναπόφευκτη. Ένα παράδειγμα για να ξεκινήσετε τα πράγματα: η ανταμοιβή για την εύρεση κάθε συλλεκτικού είναι ένα δαντελωτό, μαύρο εσώρουχο για την EVE. Εάν μεταβείτε στην οθόνη που εμφανίζει αυτά τα συλλεκτικά αντικείμενα, υπάρχει ακόμη και μια εικόνα της Εύας με αυτό το ρούχο, απλά για να είναι 100% σαφές ότι οι προγραμματιστές θέλουν να κοιτάξετε την πρωταγωνίστρια τους. Ξέρουν ακριβώς τι κάνουν και για ποιον το κάνουν. Με οποιοδήποτε από τα ρούχα της EVE που διαθέτουν φούστα, από προεπιλογή θα αναγκαστείτε να το κοιτάξετε σωστά. Δεν έχει σημασία αν απλώς περπατάτε ή αν η EVE ακροβατεί ιδιαίτερα σε ένα cutscene. Οι λήψεις στο “επάνω μέρος” φαίνεται να ήταν ένα βασικό στοιχείο σχεδιασμού.
Εκτός από αυτά τα σχεδιαστικά στοιχεία, η αφήγηση και η κάμερα του παιχνιδιού δεν προσδίδει σεξουαλικά την EVE. Δεν είναι άδεια ούτε παρενοχλείται από άλλους χαρακτήρες και η κάμερα δεν περνάει το μισό παιχνίδι ανάμεσα στα πόδια της όπως στo Bayonetta. Για να είμαι σαφής, δεν νομίζω ότι η λύση εδώ είναι να υπάρχουν χαρακτήρες στον κόσμο να την αντικειμενοποιούν, απλώς καθιστά ακόμη πιο προφανές ότι η μόνη πρόθεση είναι να ενθουσιάσει τον (άνδρα) παίκτη.
Η εμφάνιση της EVE είναι εντελώς αποκομμένη από τον χαρακτήρα της, επειδή το μόνο καθοριστικό της χαρακτηριστικό είναι το γενικό «Είμαι η ηρωιδα και θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους». Δεν υπάρχει ποτέ καμία πρόταση στο κείμενο ότι της αρέσει να ντύνεται με αυτόν τον τρόπο ή ότι είναι σημαντικό για εκείνη να θεωρείται ελκυστική. Υπάρχει απλώς ως ένα κενό πρότυπο για το ανδρικό βλέμμα. Η πρόθεση του προγραμματιστή δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρη. Αυτό είναι κρίμα γιατί τα παιχνίδια με επικεφαλής υπεράνθρωπες πολεμίστριες γυναίκες είναι λίγα. Δεν μου αρέσει όταν τα παιχνίδια με αντιμετωπίζουν σαν να είμαι ένας άνθρωπος των σπηλαίων!
Το Stellar Blade πηγαίνει τόσο πολύ πέρα από την τιτλοδότηση ή τη δογματική και κυνική στόχευση ενός συγκεκριμένου τύπου gamer. Η σεξουαλικότητα είναι τόσο υπερβολική, τόσο θρασύς, τόσο ξεδιάντροπη, που μπορώ μόνο να συμπεράνω ότι η απανθρωποποίηση και η αντικειμενοποίηση των γυναικών ήταν το ζητούμενο.
Ως βιομηχανία, πρέπει να πάμε καλύτερα. Το Stellar Blade είναι μια αποκλειστική έκδοση του PlayStation 5 και έχει παρουσιαστεί μπροστά και στο κέντρο σε πολλές μεγάλες εκδηλώσεις του PlayStation. Αναμφίβολα υπάρχει ένας τεράστιος προϋπολογισμός μάρκετινγκ που αναπτύσσεται εδώ, με τον καλλιτέχνη της K-pop Bibi να κυκλοφορεί ακόμη και ένα τραγούδι Η διαδικτυακή συζήτηση γύρω από αυτήν την κυκλοφορία είναι ήδη τοξική και μαστίζεται από τα ίδια, κουρασμένα επιχειρήματα που έχουν παρασυρθεί για δεκαετίες από τους χειρότερους παίκτες. Τα έχουμε ξαναδεί όλα αυτά. Φυσικά, υπάρχει μια μακρά ιστορία με τις σεξουαλικότητα των γυναικών. Ένα σημείο καμπής που θυμάμαι ήταν όταν κυκλοφόρησε το The Witcher το 2007. Για κάθε σεξουαλική επαφή που «πέτυχε» ο Geralt, ο παίκτης λάμβανε μια pulpy, pin-up στυλ Romance Card.
Στα χρόνια μετά την κυκλοφορία αυτού του παιχνιδιού και καθώς το franchise κέρδιζε δημοτικότητα, η βιομηχανία φαινόταν να συμφωνεί γενικά ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν εντάξει. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα προβλήματα του gaming (ή ακόμα και μόνο της σειράς The Witcher) που σχετίζονται με αυτό εξαφανίστηκαν σε μια νύχτα αλλά τουλάχιστον έμοιαζε σαν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα το Stellar Blade καταφθάνει κάνοντας τα ίδια πράγματα. Το χειρότερο, αναμφισβήτητα, καθώς αντικειμενοποιείται η ίδια η EVE, η πρωταγωνίστρια και το avatar της σε αυτόν τον κόσμο. Το gaming έχει από καιρό ξεφύγει από αυτό το είδος! Το Stellar Blade πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή.
Το Review του Stellar Blade έγινε με κωδικό που δόθηκε από τη Sony Hellas.
Παιχνίδι για λιγους και μερακλήδες…
Πιστεύω πως, οταν βγάλουν συλλεκτική με αγαλμα θα τερματίσουν ολη αυτή την φαση…